Co oglądać po Stranger Things 2?

Obejrzeliście drugi sezon Stranger Things i nie wiecie co dalej? A może by tak sięgnąć po produkcje, z których twórcy serialu czerpali inspiracje? Tytuł tekstu w zasadzie powinien brzmieć „co oglądać przed Stranger Things, żeby wyłapać nawiązania”, ale z uwagi na możliwe spoilery, przed lekturą lepiej być już po dwóch sezonach. 

Stranger Things (2016-), Courtesy Netflix

Zapewne wiecie już, że pierwszy sezon Stranger Things jest pełen nawiązań do filmu E.T. (1982). Nie chodzi tu tylko o scenę, w której dzieciaki na rowerach uciekają przed agentami. Wystarczy wymienić choćby blond perukę Jedenastki (odniesienie do przebrania kosmity), opowieść Mike’a na temat figurek oraz małą Holly Wheeler, wyglądającą niczym młodziutka Drew Barrymore. Oczywiście nie dla samych nawiązań warto zobaczyć tę produkcję, ponieważ odcisnęła się ona w popkulturze. Natomiast jeśli lubicie historie o kosmitach, ale nieco bardziej tajemnicze, to zdecydowanie bardziej od E.T. polecam inny film Stevena Spielberga – Bliskie spotkanie trzeciego stopnia (1977).

Nastka, to ty?
(E.T., 1982, zdj Universal Studios)

W drugim sezonie pojawiają się cytaty z filmu o innych kosmitach, o wiele mniej sympatycznych. Demogorgon, z pierwszego sezonu, zachowaniem i wyglądem przypominał nieco Ksenomorfa z Obcy – 8. pasażer „Nostromo” (1979). Jednak twórcy serialu, w przypadku dwójki, czerpali garściami z Aliens (1986). Nie dość, że Łupieżca Umysłu wygląda niczym Obcy (połączony ze Slender Manem), to w odcinkach występują podobne scenografie, ujęcia i sytuacje jak w filmie Camerona. Również tłumek Demopsów przywodzi na myśl trutnie Królowej Ksenomorfów. Dodać należy też, iż Paul Reiser – serialowy Dr Owens – grał w Aliens Cartera J. Burke’a!

Nastce w drugim sezonie w „przejściu” na Drugą Stronę pomaga szum telewizora, co jest nawiązaniem do filmu Duch (1982), który ma też podobny klimat co serial. Jeśli chodzi o horrory, to nietrudno zauważyć, że bracia Duffer inspirowali się powieścią To Stephena Kinga. Przy tym, warto zwrócić uwagę, że w Stranger Things pojawiają się również odniesienia do innych dzieł pisarza. Na podstawie opowiadania Kinga powstał film Stań przy mnie (1986), z którego pochodzi charakterystyczna scena chodzenia wzdłuż torów kolejowych. Bohaterowie tej produkcji – czwórka chłopców – muszą sami poradzić sobie z problemami, niczym, nieraz, dzieciaki z Hawkins.

A skoro o dzieciakach mowa, nie można zapomnieć o innym ważnym filmie – Goonies (1985). Młodzi bohaterowie znajdują mapę, wskazującą drogę do pirackiego skarbu, który postanawiają odnaleźć. Podczas przygód kłopotów nie brakuje, więc dzieci muszą współpracować ze sobą oraz nastolatkami – podobne rozwiązania fabularne znaleźć można w Stranger Things. Jednak najistotniejszym oraz najwyraźniejszym nawiązaniem jest aktor Sean Astin – serialowy Bob, odgrywający w Goonies Mikey’ego Walsha. Zarówno jeden, jak i drugi bohater zna się na mapach i potrafi rozwiązać zagadki, a nawet gotowy jest do iście bohaterskich czynów. 

Ktoś tu chyba używał lakieru do włosów Farrah Fawcett
(Dziewczyna w różowej sukience, 1986, zdj. Paramount)

Stranger Things nie byłoby tak dobrym serialem, gdyby nie wyraziści bohaterowie i interesujące relacje między nimi. Inspiracje do tego można odnaleźć w scenariuszach i filmach Johna Hughesa, spośród których najciekawszy wydaje się Klub Winowajców (1985). Z pozoru wydaje się, że produkcja ta posługiwać się będzie stereotypami postaci-nastolatków („sportowiec”, „outsider” itd.), tymczasem jak się później okazuje, gdy opadają maski, bohaterowie mają ze sobą więcej wspólnego niż sądzili. Drugim filmem, po który warto sięgnąć, jest Dziewczyna w różowej sukience (1986), gdzie pojawiają się: nieporadne nastoletnie miłości (inspiracja do relacji Steve-Nancy-Jonathan), scena szkolnego balu oraz najwspanialsza relacja ojciec-córka, jaką widziałam w filmach młodzieżowych. 

Na koniec nie można zapomnieć o halloweenowych strojach bohaterów. Max przebrała się za Michaela Myersa z serii slasherów Halloween (1978-) – na marginesie, to właśnie jego maski mieli założyć złodzieje z Baby Driver… tylko coś nie wyszło. Natomiast Mike, Lucas, Will i Dustin swoimi strojami nawiązywali do serii Pogromcy duchów (1984, 1989). Jeśli wszechobecne glutowate mazie znajdujące się w Hawkins nie odnoszą się do filmów o Ksenomorfach, to mogą być odwołaniem do sytuacji w Ghostbusters. 

Bez wątpienia popkulturowych nawiązań i tropów w serialu Stranger Things odnaleźć można jeszcze więcej – zatem co Wy byście dopisali do tej listy?

Skomentuj lub podaj tekst dalej, zajrzyj też na facebooka, twittera i instagram. 

_______________________________ 

Jeśli chcesz komentować, a nie masz konta w Disqus – kliknij w Name, a potem zaznacz „Wolę pisać jako gość”